Concert ‘De Schipbreuk’ door Streekkoor Canthonis, een impressie

Streekkoor Canthonis onder leiding van dirigent Miriam Westgeest heeft op zondag 6 oktober de toehoorders in de vrijwel uitverkochte voormalige Laurentiuskerk in Vierlingsbeek vergast op een vocaal feest. Na enkele liederen van de Britse componisten Edward Elgar en Arthur Sullivan toonden de bas Sinan Vural zijn kunnen in een lied van Gabriel Fauré. Sopraan Boukje van Gelder bracht een lied van de Amerikaanse toondichter Aaron Copland. Canthonis besloot het eerste deel van het concert met het verrassend bekend klinkende lied ‘Goin’ home’ van Antonin Dvorak; het lied bleek te zijn getoonzet op een bekend thema uit de beroemde symfonie ‘Uit de Nieuwe wereld’ van deze Tsjechische componist en dirigent.

Het gevarieerde aanbod vóór de pauze vormde een ideale aanloop naar de hoofdschotel van het concert: de scenische en met lichtbeelden verluchtigde opvoering van de in 1889 gecomponeerde cantate De schipbreuk van Johan Wagenaar (1862 – 1941), een werk dat hoge eisen stelt aan het kunnen van een koor en het uithoudingsvermogen van de begeleidende pianist, de naar Nederland verhuisde Brit Kate Roberts, die de cantate van a tot z met passie begeleidde. Ook in het eerste deel van het concert nam zij de begeleiding waar.
De bemanning van het schip (“We gaan het schip in”) betrad na de pauze het fraai aangeklede podium, voorzien van een levensgroot anker uitstekend boven woelige baren. Ook gekleed in schipperskleren klonken de leden van Canthonis op hun best. De tenor Erik Janse en de eerder genoemde sopraan en bas droegen op diverse wijzen bij aan de uitvoering van deze cantate. Zo mengde de sopraan zich soepeltjes in de door het koor gezongen wals voor koor en soli. Op hun beurt begeleidden de leden van het koor zachtjes neuriënd recitatieven van de solisten. De slagwerkers Albert Straten, Han Vogel en de bespeler van de windmachine kwamen prominent aan bod tijdens het hoogtepunt van de cantate: het Stormkoor. Het koor klonk geweldig tijdens deze angstige momenten. Wagenaars compositie , die veel van de uitvoerenden eist, verdient het vaker uitgevoerd te worden. Canthonis en de solisten lieten het beste van zich horen. Chapeau!

Het twee uur durende concert was één groot en deels multimediaal festijn: de uitstekend zingende passagiers van het schipbreuk lijdende vaartuig presteerden op hoog niveau. Ik prijs me gelukkig een buurman te zijn van één van de baritons van dit koorgezelschap. Ik zie uit naar het volgende optreden van Streekkoor Canthonis onder leiding van hun ambitieuze en enthousiaste dirigent. Voor een ieder die er niet bij was in Vierlingsbeek: van harte aanbevolen.

 

Ruud van de Ven